Już 2 czerwca o godzinie 18:00 w naszej Świątyni Sztuki i Światła: Perle Żeliszowa zagości piękne wydarzenie muzyczne.
Dzięki współpracy ze stowarzyszeniem Ars Augusta i Festiwalem Śląskim, wkrótce w murach Perły zabrzmią kompozycje Pergolessiego i Vivaldiego. Bilety są dostępne tutaj, będą również sprzedawane w dniu koncertu.
W programie:
“La Serva Padrona” | “Służąca panią”
Opera komiczna w dwóch aktach | Muzyka: Giovanni Battista Pergolesi | Libretto: Gennaro Antonio Federico (1733)
Koncert na flet prosty Op.20 Nr.3, D-Dur RV 428 „Il Gardellino“ (Szczygieł) Muzyka: Antonio Vivaldi (1728)
Jedno z najsłynniejszych intermezzi gatunku opery buffa i jedno z najbardziej znanych dzieł Giovanniego Battisty Pergolesiego (1710-1736), opera „La serva padrona” (Służąca panią), miała swoją premierę w Neapolu w 1733 roku i cieszy się popularnością od tamtego czasu na całym świecie. Opowiada historię służącej Serpiny, której z pomocą służącego Vespone udaje się przekonać starego kawalera Uberto do poślubienia jej i takim sposobie zostaje panią domu.
Koncepcja spektaklu stworzona przez Eleni Ioannidou łączy 45-minutowe intermezzo z koncertem op. 20 nr 3 (Il Gardellino) Antonio Vivaldiego na flet prosty i smyczki. „Uwerturą dla króla Polski” Szczepana Dembińskiego otworzy spektakl. Ważnym elementem inscenizacji jest udział zespołu pantomimicznego Bogdana Nowaka „Glinoludzie”, a przede wszystkim efektowna scenografia dawnego kościoła ewangelickiego w Żeliszowie, dziś znanego na całym świecie jako „Świątynia Sztuki i Światła: Perła Żeliszowa”.
Obsada
Uberto: Mikołaj Bońkowski, bas baryton
Serpina: Elvire Beekhuizen, sopran
Vespone: Bogdan Nowak, pantomime
Das Lausitzer Barockensemble (polsko-niemiecki Zespół Barokowy Łużycki)
Skrzypce barokowe: Mateusz Janus, Kacper Szpot.
Altówka: Dominika Garncarz, Kontrabas: Marcin Bajon, Wiolonczela barokowe: Szczepan Dembiński
Klawesyn: Adam Piotr Rorat, Teorba: Klaudyna Żołnierek
Flet prosty solo: Susan Joseph
Koncertmistrz/dyrygent: Szczepan Dembiński
Reżyseria i dyrektorka artystyczna: Eleni Ioannidou
Kostiumy: Anna Utko
Organizatorzy: Fundacja Twoje Dziedzictwo & Ars Augusta e.V.
15€ / 50 zł i 12 € / 35 zł (studenci, seniorzy); dzieci do 12 lat: za darmo
Biografie
Elvire Beekhuizen
sopran
Holenderska sopranistka Elvire Beekhuizen ukończyła studia w Królewskim Konserwatorium w Hadze w 2012 roku. Była laureatką konkursu „Królowa Christina“, półfinalistką konkursu „Belvedere“ i finalistką konkursu „ Bracia Graun“. Od tego czasu jest coraz bardziej poszukiwana na scenie operowej i oratoryjnej ze względu na elastyczność głosu oraz wyjątkową osobowość sceniczną. Jej doświadczenie operowe obejmuje niektóre z najtrudniejszych ról, takie jak Morgany w Alcinie Händla, Pamina w Czarodziejskim flecie Mozarta, Amaranta w La Fedelta Premiata Haydna, Erasto w Giove Lottiego w Argo, Emmeline i Philidel w Królu Arturze Purcella oraz Księżniczka Fantazja w Offenbacha „Le Voyage dans La Lune”.
Elvire jest regularnie zapraszana do występów z zespołami barokowymi i zespołami operowymi w Europie, takimi jak Apollo Ensemble, Dutch National Opera, Opera2day, BarokOpera Amsterdam, Lausitzer Barockensemble i Ribattuta Musica. Z Apollo Ensemble nagrała kilka znanych utworów z repertuaru, takich jak Pasja według św. Jana, Pasja według św. Mateusza i Mesjasz, ale także mniej znane utwory, takie jak druga wersja Brockes Passion z muzyką Haendla i Telemanna, między innymi. Pracowała z najlepszymi dyrygentami i reżyserami, takimi jak José Darío Innella, David Rabinovich, Andreas Küppers, Nynke van den Bergh, Vaughan Haul, Frédérique Chauvet i Sybrand van der Werf.
Elvire jest bardzo ciekawa otaczających ją ludzi i ogólnie jest entuzjastycznie nastawiona do rozwoju artystycznego i osobistego. Jest zaangażowana w międzynarodową Akademię Operową Haendla jako trener śpiewu i dydaktyki sceny.
Mikołaj Bońkowski
basso cantante
Absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof. Bogdana Makala oraz Hochschule fur Musik w Dreźnie w klasie prof. Edwarda Randalla.
Na scenie zadebiutował w 2017 roku w roli Bartola w akademickim “Weselu Figara” na deskach Opery Wrocławskiej. Podczas studiów zdobywał cenne doświadczenia w spektaklach reżyserowanych przez Roberto Skolmowskiego, kreując role m.in Charly’ego w “Loterii na mężów” Karola Szymanowskiego i rolę tytułową w “Don Giovannim” W.A. Mozarta, a na corocznych Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju wcielał się w pierwszoplanowe postaci w spektaklach “Karmaniol”, “Ideał” oraz “Nowy Don Kiszot”, który został wystawiony również na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej. W 2021 roku wykonywał tytułowe partie w operach “Das Wichtelchen” Maxa Marschalka (Ars Augusta – Muzeum G. Hauptmanna w Szklarskiej Porębie) oraz “Oniros” Alberto Arroyo (HfM Drezno).
W 2021 kreował postać Mandaryna w operze G. Pucciniego “Turandot” na jednym z największych festiwali operowych w Europie – Oper im Steinbruch w Austrii, a w 2022 występował w podwójnej roli Archona i Starca w operze “Grecka Pasja” B. Martinů w Theater Osnabrück oraz Cara Iwana w “Kandydzie” L. Bernsteina na Lausitz Festival.
W swoim dorobku ma wiele wykonań koncertowych, oratoryjnych i kantatowych m.in. partie solowe w “Mesjaszu” G.F. Haendla, “Weihnachtsoratorium” J.S. Bacha, “Descensus Christi” R. Augustyna, “Magnificacie” M.J. Żebrowskiego. Współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami m.in: G. Guerrero, P. McCreesh, S. Cambreling, M. Yates, A. Franków-Żelazny. Aktywny członek Europa Chor Akademie w Görlitz. Od maja 2018 aktor/śpiewak Teatru Pieśń Kozła, z którym występował między innymi na Israel Festival w Jerozolimie, FITS Festival w Sibiu, Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku, Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, Enter Festival z towarzyszeniem Leszka Możdżera oraz na ważnych scenach na świecie m. in. Great Theatre of China w Szanghaju, Zellerbach Hall na University of California w Berkeley i Shakespeare’s Globe w Londynie.
Bogdan Nowak
mim
“Urodzony 7 maja 1958 roku w Bolesławcu, jego rodzinne miasto musiało się wkrótce wydawać ciasne i zakurzone. Zaraz po ukończeniu szkoły ciągnęło go do Warszawy, by związać się z twórcami kina i teatru. Udało się to w roku 1978, w tym samym roku, w którym milicjanci zamordowali jego ojca. Ale Warszawa, cała wtedy pokrzywiona Polska, robi się coraz węższa i węższa i w brew wszystkim staroświeckim zwyczajom ci tam na górze mają armatki wodne i strzelają do tych na dole. Bogdan Nowak wyjechał do Francji w 1981 roku: dwa lata później wstąpił do renomowanej paryskiej szkoły „École Internationale de Mimodrame de Paris” i studiował z mimem Marcelem Marceau. Po latach szkolenia, od 1985 pracował jako asystent w zespole Marcela Marceau, także na licznych wyjazdach zagranicznych na całym świecie, wspólnie z nim organizował też kursy sztuki pantomimy. W końcu Bogdan Nowak zrobił furorę swoim autorskim programem performance „Spirale”.
W pewnym momencie sytuacja w Polsce się odwróciła. Wrócił więc w 2000 roku do Bolesławca. Odnalazł starych i nowych przyjaciół, pustą willę. W piwnicy willi założył kulturalny pub i restaurację „Piwnica Paryska”, na górze hotel “Ambasada”.
W 2006 roku Bogdan Nowak wpadł na chyba najbardziej niezwykły pomysł od czasu swojego powrotu: z miłości do gliny, podstawowego materiału do wyrobu ceramiki, stworzył wydarzenie “Glinoludy”, podczas którego entuzjaści mogli spryskać się gliną i wziąć udział w paradach i występach. Tak więc „Glinoludy”, gliniani ludzie, co roku w sierpniu od 2007 roku pojawiali się jako parada Gliniada na Festiwalu Ceramiki w Bolesławcu i na uroczystościach w całej Europie. Od 2014 roku mają swój własny, porywający hymn: “Wszyscy jesteśmy z tej samej gliny”,
Należy również wspomnieć o jednym pomyśle i jego realizacji, która również obejmuje jego finansowanie: pomnik Martina Opitza który znajduje się przy Hotelu Ambasada. Bogdan Nowak zainicjował ją jako hołd dla wielkiego niemieckiego poety i sekretarza polskiego króla (Hotel Ambasada Nowaka stoi też od strony dzisiejszej ulicy Martina Opitza), również pochodzącego z Bolesławca. Bogdan Nowak jest więc dziś kimś w rodzaju ówczesnego Opitza, ambasadorem śląskiej kultury. A podróż trwa”…
Źródło: Schlesien heute „Między poezją a ceramiką” druk specjalny o Bolesławcu
Das Lausitzer Barockensemble (Łużycki zespół barokowy)
Zespół został założony w 2017 roku w Görlitz-Zgorzelcu przez muzyków z obu stron Nysy, skupiając młodych artystów, których łączy miłość do muzyki dawnej. Zajmują się muzyczną historią regionu, a przede wszystkim chcą ożywiać nieznane lub zapomniane dzieła polskiego, niemieckiego czy czeskiego renesansu i baroku, a także szerzyć świadomość idei europejskiej i międzynarodowego porozumienia. Ich pierwszy występ zadedykowany był Georgowi Philippowi Telemannowi, jednemu z najważniejszych kompozytorów środkowoniemieckiego baroku: zespół wystąpił w Łużycach po stronie niemieckiej, jak również w Żarach na festiwalu Telemannowskim.
W 2018 roku niewielka formacja trio zespołu wykonała polskie i niemieckie kompozycje muzyki barokowej w dawnym kościele ewangelickim w Ruszowie. Trio zagrało także kilka koncertów kameralnych w siedzibie stowarzyszenia w Görlitz, oraz nagrało płytę „Telemann-Crossing borders”. W pięcioosobowym składzie (2 skrzypiec, altówka, basso continuo) zespół kilkakrotnie występował: w barokowym Pałacu Rammenau, w Pałacu Hainewalde i Kościele Warownym Horka, w dworku Gosswitz, w Fundacji OP-ENHEIM we Wrocławiu z muzyką barokową muzyki kompozytorów żydowskich czy podczas „Wejścia Pomarańczy” w drezdeńskim Zwingerze i otwarcia Krainy Zamków Saskich w 2019 r. (Palais w dużym ogrodzie, Drezno).
Dużym powodzeniem cieszyły się także koncerty zespołu w Bürgersaal Zittau oraz w krypcie kościoła św. Piotra w Görlitz. W 2019 roku zespół wystąpił w ramach festiwalu KUS (projekt INTERREG Polska-Saksonia). Premiera w czasach współczesnych opery Antonio Lottiego „Giove in Argo” w ramach obchodów 300-lecia Festiwalu Planet we wrześniu 2019 roku w Kurtheater w Bad Salzbrunn oraz w Palais w Großer Garten w Dreźnie była wielkim sukcesem. Projekt został sfinansowany przez Fundację Kulturalną Wolnego Kraju Związkowego Saksonii i dom handlowy Görlitz. Operę powtórzono w 2020 roku w Gerhart-Hauptmann-Theater w Görlitz oraz Miejskiej Bibliotece Państwowej i Uniwersyteckiej w Dreźnie dzięki dofinansowaniu Mitteldeutsche Barockmusik eV
Zespół barokowy spotkał się we wrześniu 2021 roku w Fundacji OPENHEIM i nagrał pierwsze nagranie dźwiękowe opery Issipile (Wrocław, 1724) weneckiego kompozytora Opery Wrocławskiej Antonio Bioniego i włączył je do produkcji filmowej we współpracy z Operą na zamku w Szczecinie. Projekt został sfinansowany przez Ministerstwo Kultury Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Prapremierowe wykonanie w czasach nowożytnych tej jedynej istniejącej opery Bioniego wciąż można zobaczyć na youtube’ie. podobnie jak wszystkie inne koncerty zespołu.
Susan Joseph
flet prosty
Susan Joseph urodziła się w Lipsku, gdzie w szkole muzycznej „Johann Sebsatian Bach” przeszła wszechstronne wykształcenie muzyczne w zakresie klarnetu, fletu prostego i fortepianu. Po ukończeniu szkoły średniej studiowała grę na klarnecie z orkiestą u prof. Wolfganga Mädera oraz grę na flecie prostym i muzykę dawną u prof. Roberta Ehrlicha na Uniwersytecie Muzyki i Teatru im. Feliksa Mendelssohna Bartholdy’ego w Lipsku. Po egzaminach dyplomowych – oba z wyróżnieniem – podjęła studia podyplomowe w klasie klarnetu w Hochschule für Musik “Franz Liszt” w Weimarze u prof. Martina Spangenberga, które ukończyła w 2005 roku egzaminem koncertowym.
Susan Joseph była członkiem Vogtland Philharmonie Greiz/Reichenbach w latach 2005-2019, początkowo jako zastępca pierwszego klarnecisty, a wkrótce potem jako pierwszy klarnecista.
Od 2015 roku mieszka i pracuje w Görlitz jako wszechstronny muzyk i pedagog. Dzięki dwóm instrumentom, klarnetowi i fletowi prostemu, może zanurzyć się w najróżniejszych stylach ostatnich 500 lat i wykorzystuje to w licznych projektach ze zmieniającymi się zespołami muzyki kameralnej. Susan Joseph jest między innymi stałą członkinią „Lausitz Baroque Ensemble”.
Szczepan Dembiński
dyrygent / koncertmistrz
Szczepan Dembiński urodził się w 1993 roku. W młodym wieku rozpoczął praktykę wykonawczą muzyki dawnej i występował z zespołem Rocal Fuza. W licznych warsztatach doskonalił swoje umiejętności gry na rebecu, skrzypcach i violi da gamba. Wraz z Rocal Fuzą zdobył wiele ważnych nagród, m.in. kilkakrotnie na Festiwalu Schola Cantorum w Kaliszu i Bydgoskich Impresjach Muzycznych. Jest także trzykrotnym laureatem nagrody indywidualnej Schola Cantorum. Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie wiolonczeli barokowej Bartosza Kokoszy (2017 – profil kameralny i orkiestrowy, 2019 – profil solista). Studiował również u Hilary Metzger i Yaëlle Quincarlet (Pôle Supérieur de Musique de Poitiers – Pôle Aliénor) w ramach programu Erasmus+. Technikę gry na instrumencie doskonalił na kursach mistrzowskich m.in. Rachel Podger, Alison McGillivray, Markusa Möllenbecka, Ageeta Zweistra. Koncertuje jako solista i kameralista. Jest założycielem Serenissima Res Publica oraz członkiem zespołów: Lausitzer Barockensemble, Ensemble Baroque du Poitou, Oak Brothers, Projekt R&C, Projekt ’93 i Green Kore. Jego dorobek artystyczny obejmuje kilka płyt CD. Jest autorem muzyki do spektaklu „Zawsze tylko noc” Mateusza Barty oraz szeregu kompozycji kameralnych. Jego napięty grafik koncertowy zaprowadził go nie tylko do Polski, ale także do Niemiec, Austrii, Francji, Słowacji i Czech. Od 2022 roku jest koncertmistrzem Lausitzer Barockensemble.
Eleni Ioannidou
producentka/reżyserka
Urodzona we Wrocławiu i wychowana w Grecji, studia śpiewu ukończyła z wyróżnieniem w Wolos. W jury dyplomowym znaleźli się Nicolas Zacharias i Kostas Paschalis, z którymi kontynuowała doskonalenie swojego głosu i interpretacji w “Atheneum Konservatorium”. W 1998 roku zdobyła stypendium „Alexandra Triandi” dla utalentowanych śpiewaków Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Atenach, z pomocą którego pracowała w Wiedniu (Hochschule für Musik und darstellende Kunst) oraz w słynnej „Accademia della Scala di Milano” we Włoszech u Leyli Gencer. Jest laureatką I nagrody międzynarodowych konkursów wokalnych „Giuseppe di Stefano” (Trapani) i „Velluti” (Dolo) oraz dwukrotną finalistką konkursu „Voci Verdiane” (Busseto). Ponadto ukończyła dwuletni kurs Unii Europejskiej „Il Teatro e la Musica”, organizowany przez Akademię Sztuki Dramatycznej „Silvio d’Amico” w Rzymie i Conservatorio di Prato, który zajmował się teatralnym aspektem opery.
Jako laureatka konkursu „Giuseppe di Stefano” debiutowała rolą Fiordiligi w „Cosi fan tutte” Mozarta w Maggio Musicale Trapanese oraz jako laureatka nagrody „Velluti” rolą Leonory w „Trovatore” i Violetta w „Traviacie” Giuseppe Verdiego.
Po debiucie w 1999 roku w Teatro Mancinelli w Orvieto w „Cyganerii” Pucciniego (rola Mimi) i w Varazze z „Adriana Lecouvreur” Ciléi oraz po pierwszych małych produkcjach z mediolańską Operą Kameralną jako „Tosca” Pucciniego i Leonora w „Tosce” Verdiego Trovatore” , występowała na takich scenach jak Opera w Atenach (Contessa w „Nozze di Figaro”, 2006), La Scala w Mediolanie (Bianca w „Ugo, Conte di Parigi” Donizettiego 2006 i Fiordiligi w „Cosi fan tutte” w 2008), Teatro Strahler di Milano, Teatro Massimo di Catania, Teatro Donizetti di Bergamo („Parisina” Donizettiego) oraz w Niemczech (Passau) i na koncertach w Japonii, Francji i Kolumbii. W Monachium wystąpiła z „Anderem Opernensemble eV” jako Eurydyka w spektaklu „Orfeusz – Wariacje o miłości i śmierci” Hectora Guedesa.
Została wybrana przez Jose Carrerasa do zaśpiewania z nim na koncercie charytatywnym Fundacji na rzecz walki z białaczką w Megaron Mousikis w Atenach. Od 2015 roku zajmuje się produkcją wydarzeń muzycznych. Od 2016 roku mieszka w Görlitz i kieruje stowarzyszeniem non-profit „Ars Augusta”, którego celem jest promowanie sztuki, kultury i międzynarodowego porozumienia. Wraz ze stowarzyszeniem zajmuje się badaniem i prezentacją wspólnego dziedzictwa kulturowego w trójkącie granicznym Saksonia/Czechy/Śląsk. Wyprodukowała wiele oper i projektów oraz wyreżyserowała dwa projekty dla stowarzyszenia: „Wichtelchen” Maxa Marschalka i „Schlesischer Apollo” z madrygałami Schütza/Hammerschmidta.